Napels zien, en dan sterven

Napoli Lungomare, 14 april 2018

Met ‘Napels zien, en dan sterven’ bedoelde Goethe dat Napels het mooiste is wat een mens in zijn leven kan zien. Deze genie uit de 17e eeuw heeft wellicht overdreven. Maar wij zijn toch aangenaam verrast door deze stad die wij tot nog toe enkel kennen van horen zeggen waarbij ‘vuilnisbelt’, ‘maffia’ en ‘stelen’ de meest geciteerde woorden zijn.

Vanuit de Piazza Garibaldi, waar we met een klein proper treintje vanuit Alife aankomen, wandelen we….

… via kleine levendige straatjes …

… voorbij il Castello en de Porto di Napoli,vanwaar je via de overzetboot onder andere tot Sicilië kan geraken, …

… tot aan de Lungomare in ons Hotel MiraMare.

Met groot genoegen ploffen we neer in de crèmekleurige zetel in de voor het overige zeeblauwkleurige kamer. André is in de wolken: het warm water komt snel uit de design-kraan, de wc-bril is stevig verankerd, het lichtje van zijn nachtlampje doet het.

Het uitzicht is magnifique.

Ontbijten kunnen we op het dakterras.

’s Avonds ligt de Vesuvius kalm en mooi verlicht voor onze neus.

Tegenwoordig gebruikt men Goethe’s woorden om een grote droom aan te duiden waarna niets meer hoeft.

Aan onze grote droom om te voet tot mijn geboortedorp Pietraperzia te geraken hebben we in Alife, gezeten op de trappen van de B&B, wachtend tot de uitbaatster Marisa ons zou komen binnen laten, een eind gemaakt.

We zagen het beiden niet meer zitten om de eentonige weg vol gevaren waarbij wij absoluut niet tot rust kwamen, verder te bewandelen.

Terwijl wij rustig op ons terras (wat een droom die zomaar werkelijkheid is geworden!) kijken naar het leven buiten zowel op zee als op straat, denken we aan andere dromen die we nog samen hebben. En ook aan hoe goed we het samen hebben. We hadden heel weinig of geen relationele fricties op deze tocht en dat was vroeger wel anders. De volgers van het eerste uur weten dat nog vast wel.

Morgen vliegen we terug naar huis, andere dromen realiseren. Ik ga verder studeren (en mis géén lesdagen dankzij deze vervroegde thuiskomst). André wil de ramen gaan sappen en lekker gaan lopen en mountainbiken met zijn vrienden. Samen kunnen we misschien nog genieten van de tulpen in onze tuin die wellicht volop in de bloei staan.

Liefs,

Concetta